Metroda Terbiyesiz Teyze

Metrodaki Terbiyesiz Teyze

Elbette zaman geçirmek adına özellikle kafamızı dağıtmak için birşeylere yönelebiliriz. Bazılarımız film izler, bazılarımız ise dizi. Kimimiz roman hikaye vs.. okur, kimimiz ise günlük medya takibi yaparak gazete köşelerine bakar ama dünyanın başına adeta bela olmuş birde oyunlar çıkmasın mı başımıza? Hele birde mobil teknolojinin gelişmesi sonrası özellikle sosyal medyadan kendimizi soyutlayamadığımızı düşünürsek durum gerçekten de çok vahim ve aldatılmanın had safhada olduğu bir dönemdeyiz. Hemde çok kolay bir biçimde aldatılmanın sıradanlığı dönemine giriyoruz resmen. Giriyoruz demek belki yetersiz kalır ve üzülerek belirtiyorum, böyle bir dönemde yaşıyoruz maalesef. Yanlış okumadınız. Aldatmak kavramı eskiden namus için ölümler ile sonuçlandığı bir dönemden sıradanlığa geçtiği yeni bir döneme geldik. Konumuzun ana yapısı, mobil teknolojinin günümüzde insanları nasıl salaklaştırdığı üzerine aslında. Herkes gibi bende oyun oynarım ama tadında bırakarak ve oyunlarla pek aram olduğu söylenemez hem. Sadece satranç oyunu oynarım. Strateji oyunu olduğu için. Çokça oynadığımı söyleyemem. Yılda 7-8 defa maksimum oynarım. Oyunlar arasında popüler olan yani revaçta olan ve kendi görüşüm olarak gerçekten de cahil kesimin kafa yorduğu oyunlardan biri de Okey oyunudur. Hem Türkiye çapında hemde dünya çapında bir oyun. Almış başını gidiyor. Tutabilene aşk olsun diyeceğim ama nereeeede...
Seviyesiz ve cehaletin de bu kadarı. Özendirdiğiniz seviyeye bakın. Sadece ama sadece tek kelimeyle bakış açım olarak gördüğüm bu oyunun seviyesi "Kahve kültüründen" öteye geçememektedir diyebilirim. Belki Okey bağımlısı arkadaşlar kızabilirler bu söylemim için ama inanın öyle. (Sürekli oynayıp bağımlısı olanlar için yazıyorum ama sizler yinede oynamayın en iyisi.)
Okey oyunu üzerine başıma gelen bir anının ve sonrasın da bu oyun için lanetli düşüncelerimde ne kadar da haklı olduğumu anlatmak istiyorum sizlere.
Bağırsaklarım dışarıda idi. Kanser hastasıyım ve konulan tanı ise Kolon Kanseri. Halk deyimiyle bağırsak kanseri. Çok zor bir hastalık. Başınıza gelmeden bu hastalığın zorluluğu hakkında her ne kadar anlatım yapmaya çalışırsam çalışayım, inanın kelimelerimin kifayetsiz kaldığını çok rahatça söyleyebilirim bu durum için.
Yine bir gün hastane çıkışı sonrasında evime gitmek için toplu taşıma araçlarından olan metroya doğru gidiyordum. Her ne kadar hastanenin evime uzak olmasını düşünüp kafama taktı isem, bir süre sonra evim ile hastane arasında ki mekik dokuyuşlarım aslında beni bu duruma alıştırmıştı. Ancak bazen gerçektende yoruluyordum ve ayakta evime gidecek takatimin olmadığını hissediyordum. Aylardan temmuz. Sıcak havanın etkisine girip resmen her yerimin cayır cayır yandığını hissediyordum. Evime nasıl gidebileceğimi düşlünüyordum öte yandan. Bu arada metroya bindikten sonra en az 12 - 13 durak vardı eve gitmeme. Ancak bugün ki durum için durak sayısı sanki 112 - 113 olarak geliyordu bana. Kendimi iyi hissetmiyordum ve eve gitmek içinde muhakkak ama muhakkak oturmam gerekiyordu. Aksi halde yolda yine kendimi kaybedip bayılmam an meselesi.
Ayakta gidemem diyerekten yolcular gelen metroya bindikten sonra, gelecek olan yeni metroyu bekledim. Gelen ikinci metroda ise nihayetinde oturmaya yer bulabilmiştim. Sevinmiştim bu duruma. Elimdeki kitabı eve gidene kadar okurum hiç olmazsa böylece düşüncesi ayrı bir mutluluk vermişti. Yolcular metroyu doldurduktan sonra zamanı gelmiş olmalı ki Vatman metroyu harekete geçirdi. (Bilmeyenler için Açıklama: Metroyu süren şoföre verilen isime Vatman denir.)
Çok değil 1-2 durak sonrası nefes nefese kalmış bir teyze yanı başımıza dikilip durdu. Belli ki yer istiyordu ve ayakta kalmak onu çok zorluyor olsa gerek diyerekten insanlık namına hasta halimle yer vereyim dedim. Tabi teyze hasta olduğumu bilmiyor. Gerçi bağırsağım dışarıda ve dikkatlice bakılırsa torba görünebilirdi. Neyse. Teyzeye yer verdim vermesine ama hasta halimle ayakta kalmakla birlikte okuduğum kitaba da ara vermek zorunda kaldım.
Teyze oturduktan sonra telefondan Okey Oyununu açmasın mı. Allah belanı versin dedim içimden. Hasta halinle kalkıp yaşlıdır diye hürmeten - saygı gösterme adına yer ver ve teyzenin yaptığına bak. Elindeki telefon sana girsin teyzem dedim ama içimden. Gideceği yere kadar da içimden bir ton küfür etmedim de değil.
Devamını getiremiyorum. Yazarken bile sinirlendim şimdi.

--
---
Akblog.NET